CebehaneForum
Teknik Konular => Çalışmalarımız => Konuyu başlatan: Gökhan Bakla - 27 Aralık 2008, 12:58:45
-
Dımışkı, damascus, şam çeliği artık kim ne diyorsa bilmiyorum ama bu konuları araştırıp irdelemek kadar, denenmesi de gerektiğini düşünüyorum.
Bilgilerimin azlığı yanında, merakımın büyüklüğü beni bu günlere getirdi. Bir devrin en kaliteli silahlarının en iyi ustalar tarafından yapıldığı bu topraklarda nasıl olur da bu bilgi kaybolur gider dedim.
Bundan 4 sene önce benim için çok değerli bir kişiyle tanıştım, ali amcam :) onun yardımı ile bu işleri araştırmayı başladım, america’da yapılan bıçakların ve yapıp şekillerini öğrenince bunu yapabileceğimi düşündüm. Bu işi başarmam içinde öğrenmem gereken ilk iş körük kaynağıydı. Bir umutla bu işi bilen eskilerden bir usta aradım, ama sanırım eski gerçekten çok eskide kalmış. Tüm trakyada bu işi bilen birini bulmak nasip olmadı. Sonunda yanlız kaldığımı anlayınca tek başıma denemelere başladım, her hafta sonun köye gidiyor saatlerce başarısız denemelerde bulunuyor sonrada bir hafta boyunca işin neresinde yanlış yapıtığımı araştırıyordum. İnsan sürekli yanlış yapamaz ya ;D sonunda başardım,
İki parça çeliği birbirine kaynatma ile başlayan işler bu günlere geldi, en son yaptığım parça 243 katlı bir damascus,
demir testerelerini katlayarak, üç farklı çeliği kaynatarak, çelik halatları kaynatarak bu deneyimimi pekiştirdim ve şimdi de pota çeliği yani dımışkı yapmak için araştırma yapıyorum. yapılma teknikleri, kullanılan malzemeler, yapım aşamalrı her türlü bilgiyi toplamaya çalışıyorum,. tabii zaman bulabilirsem..
Simdi böyle bir forum ortamı olduğuna göre, sizden de bu konu ile bilgi ve önerilerinizi bekliyorum. Ben yapamasam bile yapabilecek durumu olanlara yol gösteririz belki, Saygılarımla.
Gökhan BAKLA
-
yukarıdaki yazıda 243 katlı çeliğin resmi var ama üye girişi yapılmadan görülemiyor sanırım. ???
-
Dımışkı yapmak sadece iki farklı çeliği katlayarak veya eriterek kaynatmaktan ibaret olamaz gibi görünüyor.
Tamam iki farklı çelik kullanarak, birini esnekliğini diğerinin sertliğini birleştirdin ve ortaya hem sert sağlam, hem de esnek ve kırılgan olmayan bir çelik çıkarttın. Bunu da katlayarak sağladın. Katlar o kadar inceldi ki tıpkı jilette olduğu gibi bir esneklik sağladı.
Bunu anladık peki bir dımışkı potasında iki farklı çeliği eritip karıştırarak bu işi yapıyorsun, peki o desenler nasıl oluştu. Dökümcülük konusunda fazla bir bilgim yok ama bir karışımda içerik homojen olarak dağılmaz mı? Yani bu iki farklı çelik nasıl oluyor da hem birbiriyle karışırken hem de soğuduktan sonra o desenlere ayrılıyor. Bunun külçenin soğutmasıyla bir alakası olabilir mi?
Ayrıca bu işlem bence 2 ye ayrılıyor,
birincisi potada iki farklı çeliği eritip yapıştırarak yapılan dımışkı,
ikincisi ise iki farklı çeliği alıp kaynatarak ve katlayarak yapılan dımışkı,
peki hangisi daha sağlam olur?
birinci işlemde iki farklı çelik var ve birinin karbon miktarı yüksekken diğerinin ki ona nazaran daha az ve bunlar yüksek derecede eriyerek birleşiyor. Ve sonra dövülerek sekil veriliyor.
İkinci işlemde ise yine aynı özelliklerde iki farklı çelik aldığımızı varsayar başlasak. Bu çeliklerde bir şekilde birleşme işlemi olması için erime sıcaklığına kadar ısınıyor, dövülerek kaynatılıp katlanıyor ve bu işlen bir çok kez oluyor. yalnız diğerinde olduğundan daha çok ısıtılıyor ve dövülüyor, bu bir artı özellik midir? Değil midir?
Mesela ikisinde de demirin curuf yapması ve kaynağın düzgün olması için cam kullanılmış olması çok yüksek bir ihtimal. günümüzde boraks kullanılıyor ama bir rivayet eski ustaların kumla kaynak yaptığını duymuştum, ilk başlarda çok samca gelmişti ama bunun nedeni içinde camın ana maddesi silisyum olduğu için olabilir mi?.
Sonra potanın içine karbon miktarını arttırmak adına, içinde yüksek karbon içeren maddeler konuyor ve erime esnasında bu karbonlar çeliğe geçiyor, kaynatma işleminde de odun kömürünün içindeki karbon bir şekilde bıçağa geçiyor, ayrıca bu gün kullanılan boraksın ışıl işlemde kullanıldığını ve çeliğe sertlik verdiğini okumuştum.
Not : Alfred H. Pendray ın yazısında bahsettiği sorel ıron nasıl bir demirdir bilen varsa söylerse sevinirim
Ayrıca horasan çeliği’de bir çeşit dımışkımıdır. Aşağıda ki fotoğraftaki bıçakların sağ tarafta olanı katlama gibi dururken soldaki daha çok pota işi gibi, hagisi horasan çeliği peki ?
-
resim size ters olarak görünmüş kusura bakmayın, bahsettiğim katlamaya benzeyen sağda, pota işi olan ise solda olmuş. yanlız sitenin kısıtlı resim gönderme kapasitesi yüzünden pek bellki olmuyor. isteyene mail olarak gönderebilirim.
bakın buna bir örnek daha ( inşallah bu daha güzel gürünür ) buradaki bıçaklarda da büyük fark görünüyor sanki her biri farklı yöntemlerle yapılmış gibi... ???
-
Gökhan Bey, tebrik ederim, gerçekten çok güzel bir yoğruk örüntülü dımışki yapmışsınız. Mesajınızdan okuduğum kadarıyla, farklı malzemelerle birçok denemeleriniz olmuş; bizlere bu konudaki deneyimlerinizi anlatırsanız eminim bütün arkadaşlar ilgiyle okuyacaktır.
Temel kavramlar ve tanımlamalar konusunda öncelikle sitemizdeki makalelere bir göz atmanızı öneririm, özellikle Dr. Feuerbach'ın makalesi ( http://www.cebehane.com/a_potann.html ) bazı temel sorularınıza yanıt verebilir. Bendenizden de birkaç küçük not; dımışki pota çeliği yapımı, iki farklı çeliğin bir potada eritilmesinden ibaret değil. Elde edilen külçe de tam olarak homojen değil.
Dr. Feuerbach, geçmişte Horasan'da üretilen çeliğin Orta Asya tipi pota çeliği olduğunu ve Osmanlı'da da bu yöntemin benimsendiğini düşünüyor. Bu durumda, sorunuzun cevabı evet. Yalnız, uygulanan yöntemin "wootz" değil, "polat" olduğuna dikkatinizi çekerim.
Son olarak, "Sorel metali" Kanada'nın Sorel kentinde ilmenit cevherinden yüksek saflıkta ve %4 civarında karbon içeren bir demir-karbon alaşımı üreten firmanın tescilli markasıdır. Bu malzemenin Pendray Usta'nın dımışki pota çeliği denemelerinde başarılı sonuçlar vermesinin nedeninin içerdiği eser miktardaki Vanadyum olduğu düşünülmektedir.
-
Öncelikle tebrik ederim.Kum olayı tamamen doğrudur.Dedem kum kullanırmış.Babamdan öğrenmiştim iki demiri birbirine nasıl kaynatırsın diye sormuştu(tabi ikinci kez :)) kum demiştim bunun silisyumla alakası var.
Birde bakır kaynatma hikayesi var.Konuyla alakası olmasada güzel bir hikaye bu babamın dedesinin mesleği ilk öğrendiği zamanlarda olmuş bir hikaye.Dedem başlangıçta ticaret yapıyor Erzuruma gidiyor eşek ile mal alıyor köyden onu orada satıyor sonra oradan mal arıyor köyde satıyor lakin eşek yolda devamlı başkalarının tarlalarına giriyor.Dedemde harama helale çok dikkat edermiş.Bu iş bize göre değil diyerek bir ustanın yanına çırak giriyor.İşi öğreniyor köye dönüyor.Birşekilde bakır kaynatmak(ya da demire bakır kaynatmak) gerekiyor.(Bu arada not düşmeliyim bu en fazla 30 lu yıllarda olamakta net bir tarih yok)Köyde yaşlı bir usta var ona soruyor öğretmiyor bir yere saklanıyor onu izlemeye başlıyor.Usta fark edince kovuyor onu.Neyse eski ustasına gidiyor o na soruyor.O da diyor ki sizin köyde ki x usta bilir öğretmedi mi yok deyince öğretiyor.Burada da kullanılan bir madde var neyse o da şimdilik bana kalsın :)İnşallah babamdan söz aldım o bana öğretecek demirciliği tabi köye gidebilirsek. :)Demirci olarak cevap vermek daha doğru olur zannımca çünkü o maddenni nasıl kullanıldığını ve miktarını bilimiyorum.Yanlış yönlendirmeyeyim tabi kum kullanmanında incelikleri var.
O zamanlar sanat gerçekten altın bilezikmiş kolay sahip olunamıyan bu sebeple yazdım.
-
Hikayelerin ardında ki gerçekleri araştırmakla başlamadık mı zaten her şeye, dımışkının bir efsane olması, Türk kılıcının tüm dünyada korkulan ünü ve diğer hikayeler.
Dımışkı konusuna gelince aslında tüm tarihi değiştiren bi etken beklide bu çelik, geçmişte atalarımızın savaşlarda kazandıkları başarıların bir sebebi, ve bir üstünlük belirtisiymiş. Geçmişten kalan bir hikaye var mesela;
Bir defasında yabancı bir elçi, Yavuz Sultan Selim"in huzuruna çıkacaktı. Vezirleri,
Padişahın, saltanatının haşmetine yaraşır şekilde son derece kıymetli elbiseler giymesini istiyorlardı.
Fakat Yavuz Selim bu isteğe yanaşmamış, sade bir kıyafetle elcilerin huzuruna çıkmıştı.
Yalnız tahtının ayak ucuna bir kılıç koymayı da ihmal etmemişti.
Elci huzura girip çıktıktan sonra, vezirler Padişahın emriyle ona su soruyu sordular:
-Saadetlû Hünkârımızı nasıl buldunuz?
Elcinin verdiği cevap şaşırtıcıydı.
-Taht ayağındaki yalın kılıca bakmaktan kendilerini göremedim ki nasıl bulduğumu söyleyeyim...
Elcinin bu cevabi kendisine nakledilince, Yavuz Selim vezirlerine su tarihi sözlerini söyledi:
-İşte Paşalar, mesele budur. Bir kılıcın ağzı kestikçe, düşmanın gözü ondan ayrılmaz.
Ama kesmesi azaldıkça bakışları yükselip yavaş yavaş bizlere döner.
Ve Allah göstermesin, bir gün tamamen kesmez olursa, o zaman bize tepeden bakarlar.
Diyor, büyük sultan selim. ama sanki geleceği görerek konuşuyormuş.
İşte bende bu dımışkı çeliğinin hikayesine vuruldum ve 4 yıldır araştırıyorum ve fırsat buldukça denemeler yapıyorum. Günümüzde sahip olduğumuz teknolojiye rağmen yeni yeni gerçek değeri anlaşılan bu çeliğin, bir zamanların Osmanlısında bizim ustalarımızın ellerinde şekillendiğini ve bizim kadar hiçbir ulusa ait olamadığını düşünüyorum. Bence işte tam bu noktada bizlere bir görev düşüyor. Bu çeliğin gerçek ustalarının yetiştiği vatanda onu yeniden yaşatmak..
Misal diyorum, bursa çakısı yada babakale bıçağı yada sürmene bıçak ve kaması, bunların belirli bir ünü var. Peki bunları dımışkı olarak yapabilsek bu sahip oldukları üne ne katarız. Bence çok şey katarız. Hayal kuruyor gibi görünüyor olabilirim ama bundan 4 yıl önce ben dımışkı yapacağım dediğimde, insanlar o ne dedi, öğrendiklerinde çok zor dediler, şükür bu günlere geldim, dımışkı yapmayı başardıktan sonra ona olan hayranlığımda arttı tabii ki, desenleri beni ve etrafımdakileri büyüledi, şimdi tüm çevrem dımışkıyı biliyor,!!!
Kanada’daki amcamın oğlu bir maden mühendisi ile tanışıyor ve konu benden açılıp dımışkıya geliyor. Adam, bunun asıl vatanı orsası diyor, asıl vatanı ???.
-
Bizim bu çeliği, bu ülkede yapan ustalara bir şekilde ihtiyacımız var. Bu iş bir ticaret kapısı olmadığı sürece biz geçmişle ilgili konuşmaya devam ederiz. Geçmişte yapılanlar elbette kıymetli ve değerli ama bu işi bu güne indirgeyemezsek uğraşlarımız bir noktada tıkanır.
Ama bu ülkede bu işleri yapmak suç .
Sitenin girişindeki yazıda değiştirilmesi gereken bir kanunumuz ( ATEŞLİ SİLAHLAR VE BIÇAKLAR İLE DİĞER ALETLER HAKKINDA KANUN ) olduğu yazıyordu. bu işi yapmak isteyenler için bu bir engel mesela. Aslında küçük bir değişiklik ile herşey hallolur gibi duruyor. İnşallah bu büyük zanaatın önünü açarlarda daha rahat bir şekilde bu araştırmalar ilerler.
Bakım bir resim daha sizlere, bunun gibi bir bursa çakısına sahip olmak bu gün bile bir ayrıcalık değil mi? Hiçbir zaman değerini yitirmeyecek bir çelik…
-
Uzun zamandır yazamadım, kusura bakmayın.
Yapım aşamaları ve üretim teknikleri tartışılmaya başladığına göre bu konuyu da sizlerin bilgisine sunmak isterim. Resimler biraz eski keşke vakit olsa da site için sıfırdan bir bıçak yapımını ve aşamalarını sizlere yazabilsem.
damascus yaparken ben makas çeliği ve pulanya bıçağını kullandım,
1- Makas ve pulanya çeliği eşit ölcülerde kesilir ve üzerlerinde küf, pas ve kir kalmayacak şekilde temizlenir, mümkünse zımpara atılır.
-
2- Makas çeliğine 1 pulanya çeliğine 2 diyelim. bunları 1-2-1-2-1-2 şeklinde üst üste koyup kenarlarından elektirik kaynağı ile punta atılır.
-
3- Körükte çalışmayı kolaylaştırmak adına bu kütük uzun bir demire kaynaklanır.
4- Körükte kullanılan kömür odun kömürü olursa daha makbuldür.
5- Kömürler iyice yandığında kütük ocağa konur ve üzeri kömürle kapatılır ve çeliğe bir süre hiç ellenmez amaç kurcalarken aradaki açık olan yerlerden içeri bir parça girmemesi
-
6- Demir sarı renge ulaştığında dışarı alınır ve çelik fırça ile fırçalandıktan sonra açık olan yerlerden içeriye girecek şekilde üzerine boraks dökülür ve tekrar ocağa konur.
7- Burası çok önemli, ocaktaki çelik tamamen beyaz renge yakın bir renk alana kadar ısıtılmalı. Ocaktan çıktığında üzerinden kıvılcım çıkmıyorsa sakın çekiç vurmayın. Tekrar ısıtın.
8- Eğer çıkıyorsa hızlı bir şekilde örse koyun ve dövmeye başlayın. İlk önce açık olan taraf değil de düz olan taraftan başlayın.
9- Demir ısı kaybetmeye başlayınca tekrar ocağa koyun ve tekrar ısıtın yalnız kaynak işlemindeki kadar ısıtmanıza gerek yok ama az ısıtmanızda kaynakların ayrılmasına neden olabilir.
10- Çeliği döverek düzgün bir şekilde uzatın, yeterli uzunluğa gelince iki eşit parçaya ayırın( ben bunu taşlı kesici ile yapıyorum ) ve tekrar üst üste koyup puntalayarak işleme devam ediyorum
-
katlama işlemi biten damascus kütük
-
daha sonra körükte şekil verip, şerit zımpara ile temizleyip deliklerini delip, son olarakta ilk önce yağda daha sonrada suda olmak üzere iki kez tavalıyorum,
-
son olarakta ince zımpara ile temizleyip sapını ve kınını yapıyorum. ve sonuçta benim için çok değerli bir bıçak çıkıyor ortaya. tabi bu işemler çok kısa gibi görünsede çok uzun bir zaman ve emek gerektiriyor.
eline çekiç alıp demir dövmüş arkadaşlar bilir bu işleri. ;)
-
eline saglık,
yaptıgın isi gercekten onemlı buluyorum. umarım hep beraber bu sanatı canlandıracagız. tabi ki bıcagı gorenler kendince yorumlarda bulunmuslardır. eline çekiç almadan ,tek gördukleri çin işi fabrikasyon bıcak olan arkadaşların senin de vardır.
sana sormak ıstedigim bir-iki soru var. bende planya bıcagı kullanıyorum ama benim kullandıgım daha ince. acaba bunların çeşitli olculeri var mı?
sanırım son işlemden sonra asit ile uygulama yapmıyorsun? hiç denedin mi?
sertleştirme işlemi uyguluyormusun?
ne kadar zamanını aldı ?
katlamaları hangi şekli ile yapıyorsun?
çeligi birleştirleştirdikten sonraki işlemleri de görmek için sabırsızlanıyorum dogrusu?
-
dostum aslına bakarsan inceltilmiş asit uyguluyorum, yoksa desenleri görmek olası değil zaten, kulandığımız pulanya çeliği tam anlamı ile paslanmaz bir çelik olmadığı için iki çeliğini renkleri birbirine yakın sanırım. mesela sefa beyin kullandığı (aisi 420) paslanmaz çelik bizim pulanya çeliğinin yerini alsa desenler daha şık durur gibi geliyor.
sertleştirme işlemi elbette uyguluyorum, çifte su verme dedikleri tekniği kullanıyorum. ilk önce motor yağında sonrada suda iki kere su veriyorum bu teknik hakkında sitede daha önce yazı yazılmıştı sanırım.
zaman derken benim en büyük derdim bu. hafta sonu 150 km yol kat edip köye gidersem doğru tamirhaneye :).... aslında eskiden bir bıçak üzerinde bir belki iki hafta vakit harçıyordum ince ince uğraşıyordum onunla. ama artık bu şansım yok..
katlama işi, aslında kütüğü uzatıp lama şekıline getirip daha sonra da kesici taş ile kesiyorum ve kaynatıyorum. üzerindeki desenlerin oluşması içinde farklı yöntemler var tabii.
-
durukan bey bakın asit demişken size bir de asitle aşındırma yöntemi ile desen çalıştığım bir çalışmayı göstereyimi bu yüntemle yapılan desenlerlede bıçağa ayrı bir hava katma şansınız var.
-
sertleştirme işlemi elbette uyguluyorum, çifte su verme dedikleri tekniği kullanıyorum. ilk önce motor yağında sonrada suda iki kere su veriyorum bu teknik hakkında sitede daha önce yazı yazılmıştı sanırım.
Gökhan bey merhaba,
Yazdıklarınızdan kafamı kurcalayan bir şey var sormadan edemeyeceğim, yukarıda alıntı yaptığım yazıda çifte su vermekten kastettiğiniz nedir, önce yağda daha sonra suda su verdim demişsiniz, burda kastettiğiniz ikinci su verme işlemi temperleme amacıyla mı yapıldı yoksa yağda su verdikten sonra ikinci kez su verme tavlaması yapıp tekrar suda mı sertleştirme yaptınız. Selamlar
Sefa Çabuk
-
1. su verme işleminde çelik bıçak yüzü sarı renge yakın bir noktaya kadar ısıtıyorum, bıçağın tamamını içine alacak kadar büyük ve derin bir kaba koyduğum motor yağının içine daldırıyorum ve ilk sertleştirmeyi ( su vermeyi) bu yağın içinde yağıyorum.
Bu aşamadan sonra çelik çok kırılgan bir yapıya sahip olduğunda bunun kırılganlığını almak için ikinci bir tavlama ile bu kırılganlığı gidermek gerekiyor.
2. su verme işleminde çeliği çok fazla tavlanmadan ısıtıyorum, kırılganlığını giderecek kadar ve sonrada suyun içinde soğutarak istediğim sertliği elde etmeye çalışıyorum.
Sizde hak verirsiniz ki bu işlemin tek bir tarifi yok yani şu derecede bu kadar dakika ısıt falan gibi. Çünkü her çelik farklı işlemler gerektiriyor. Makas çeliğine verdiğiniz suyu planya çeliğine verirseniz çok kırılgan bir bıçağa sahip olursunuz. Kille kaplama yöntemi ile de ( genelde Japon kılıç ustalarının kullandığı bir teknik ) bıçağın sadece keskin olan yüz kısmına su verme sansınız var.
Tabi ilk başta dediğim gibi her çeliğin ayrı bir dili var ilk önce onu bilmek gerek, eski ustaların elinde bu gün bizim elimizde olduğu gibi yüzlerce çeşit çelik yokmuş, belki bir elin parmakları kadar çelik çeşidi ile işlerini görmek zorundaymışlar. İşte bu yüzden değişik teknikler geliştirmişler, wootz çeliği, damascus, horosan çeliği, Polat ve diğerleri bence bunlar birbirine benzemekle beraber aslında farklı bölgelerin farklı tarifleriyle oluşmuş çelikler. Bizim gibi amatörlerin değil, bilim adamlarının bile içinden zor çıktığı teknikler geliştirmiş eski ustalar ;) örnek: wootz çeliği…..
Söylemek isteğim şey şu, su vermede dahil pek çok işlem ve teknik, ustasına, çeliğin içeriğine ve nerede kullanılacağına bağlı olarak farklılıklar gösterir.
Bakın sizde A 420’ye su vermek için ne kadar uğraşmışsınız, bu da ayrı bir teknik....
-
Merhaba,
Bir Damascus denemesi de benden olsun :) bıçağın sap kısmını nasıl yapacağıma daha karar veremedim ama sap kısmını yaptığımda bitmiş fotoğraflarını da göndereceğim. ( olumlu olumsuz tüm yorum ve eleştirilere açığım) Sevgiler selamlar.
Sefa çabuk
-
çok güzel olmuş. ozellıkle kontrast olusturan koyu ve acık renkte ıkı malzeme kullanılmış. tam halini görmek için sabırsızlanıyorum dogrusu. ayrıca işlemin gelişimsel fotograflarını da ekleyebilirseniz çok güzel olur.
-
elinize kolunuza sağlık sefa bey.
bu işi yapan biri olarak ne kadar uğraştığınız tahmin edebiliyorum.
bu bıçak yüzü hakkında biraz bilgi verirmisiniz. nasıl bir ocakta ısıttınız? hangi çelikleri kullandınız, kaç katlı bir damascus elde ettiniz ve renk verme işini nasıl yaptınız?
ayrıca tam göremiyorum ama çelik sap kısmına kadar gidiyormu?
-
biraz konunun merkezşnden kacacagım ama yeri gelmişken sefa dan yorum almak ısterim.
benim çok katlı çelik denemelerimde karşılaştıgım en ana sorunlardan bir tanesi farklı malzemelerin bir birine tutturulması. kendi yaptıgım kaynak ısı da dagılıyor çogunlukla. tel ile baglayıncada tel çok daha erken eriyor. katmanları duzgun bir araya getirdigim zaman çelikler çok daha rahat tutuyorlar. aksı takdırde bir şekilde gevsiyorlar. duzgun çelik kaynagının incelikleri nelerdir. nasıl yaparım.
durukan
-
Merhaba,
Öncelikle Gökhan beyin sorusuyla başlayayım, Isıtma işlemini normal olarak kömür yakılan, aspiratör ve vantilatör donanımı olan bir demirci ocağında yaptım, dövme işleminin kaynak aşamasında çekiç, çekme-uzatma işlemini ise şahmerdandanla ( hızlı olması açısından) yaptım, temizlik ve oksitleri gidermek için de boraks kullandım. buradaki yapı 40 katlı, yapı 5 kat, 3 kat 1095- 2kat Ni %90 . Renk verme ileminden önce diğer her işi bitirdim ( su verme yüzey parlatma vs) ardından sağolsun Durukanın tarifini verdiği Demir 3 klorür içerisinde 20 dakika bekleterek renklendirdim. olay kabaca böyle. Açıkcası çok küçük parçaları saymazssak bu verim aldığım en iyi denemeydi, bu nedenle çok fazla yorum yapmam doğru olmaz , bundan sonraki farklı denemelerin ardından ayrıntılı bir deneyim aktarma yazısı daha iyi olur düşüncesindeyim. Daha doğru bir deyişle her yeni denemede karşınıza çıkan olumsuzluklar size apayrı şeyler anlatıyor ve öğretiyor ne yazık ki bu bunlardan elde ettiğiniz sonucu da ancak başka bir denemeyle doğrulayabiliyorsunuz, bunların hepsi de yeni zaman ve emek demek. Buradaki sonuçtan elde ettiğim bir başka şey de şu, internet sitelerindeki ( damascus için ) size söylenenlerin hepsi çok yalın ve doğru değil bana göre ciddi anlamda bilgi saklıyorlar, bunu sitelerden öğrenip uyguladığım ama sonuç alamadığım denemelerden öğrendim. Ne yazık ki durum böyle.
Durukan, foruma fotoğraf eklemek ciddi anlamda sorun, sanırım bir seferde max 190 kb civarında yükleme yapabiliyorsunuz, doğal olarak işlemin fotoğraflamasını buraya yerleştirmek biraz zor ama belki picasa benzeri gibi bir yere yükleyip ardından buraya link verilebilir, ilk fırsatta yapacağım. renk verme için HCL içerisine demir indirgeme yöntemiyle Fe3Cl üretme görüldüğü gibi işe yaradı ;) sana bu konuda ayrıca teşekkür ediyorum. Kaynak yapma konusuna gelince tam anlayamadım, yani parçanın dış kısmına yaptığın katmanları birleştirme kaynağı sanıyorum, eğer buysa öyle sorun çıkarabilecek bir işlem değil, burada kullandığın elektrod rutil karakterli ( piyasada demir elektrod olarak ta geçer) sıradan bir elktrodsa zaten bu elektrod adi karbonlu bir elektrotdur ve farklı malzemelerin bu şekildeki birleştirilmesinde bir sorun yaşatmaz. Belki kaynak yapma tekniğinden kaynaklanan bir nüfuziyet sorunu olabilir ( amper ayarı, kaynak hızı vs) kaynak konusunu görmeden yorumlamak biraz zor ama belki kaynaktan sonra bir fotoğraf çekip koysan onun üzerine yüzeysel bir yorum yapabiliriz. Selamlar sevgiler
Sefa Çabuk
-
internet sitelerindeki tarifler konusunda sefa bey çok haklı, iş yazıldığı gibi hiç değil. işin tarifini yapmakta biraz zor sanırım ama ustaları bilirsiniz yaptıkları işi sır gibi saklamak adetleridir.
durukan bey, kaynakların parçalanması veya daha sonraki işlemlerde katların ayrılması yeterli ısıyı yakalayamayıp randımanlı bir körük kaynağı olmadığından da olabilir. benimde başımdan aynı dertler gelmişti, ilk denemelerimde çeliği yeterli ısıtmadığım için ikinci katlama işlemlerimde katların ayrılması gibi bir problemim olmuştu. yeterli ısıyı yakalayınca problem ortadan kalkıyor ve çeliği işlemek daha kolaylaşıyor.
-
durukan bey bir şeyi daha belirtmekte yarar görüyorum. telle bağlama tekniği genellikle yüz kısmı uzun bıçak veya kılıçlarda tercih edilen bir tekniktir. uzun olan parçada yapılan kaynakta, uç kısım ısınırken son bölümler yeterli ısınmadığı için dövme işlemi esnasında oluşan darbeler nedeni ile kaynağı kopartır. bu hatayı önlemek içinde parçaları telle bağlıyorlar.
tabii kısa bir damascus kütükte telle bağlamak yerine elektrik kaynağı tercih edilmesinin sebebide sizinde başınıza geldiği gibi tellerin, çelik tavlanmadan önce eriyip dağalmasıdır.
-
ikinizede teşekkür ederim. gerçekten fotograf yuklemek bir sorun. normal fotograf makınesi ie cekilen fotoların bu kadar buyuk pixel de oldugunu fark etmemiştim. aynı zorlukları ben de yaşıyorum.
sefanın yaptıgı bıcagı çok begendım. sanırım burada kullanılan malzeme de cok onemlı. gökhan ve ben planya celiği ile ege çeliği kullanıyoruz ama bu bıcakta 1095 (ki ben çok aramıstım ) ve nikel kullanılmış. kontrast çok belirgin.
Kişisel görusum olarak burgulu bir desen kullanılsa, ve ferrik kloruru 5-6 kez uygulasan ozellikle bir ikisini tüm bıcaga sonraki kısımlarını ıse sırt kesimine uygulasan çok hoş bıçaklar elde edilebilir.
Asit uygulamayı en az 600 ideal olarak 800 kum ıle parlatmadan sonra yaptıgını tahmin ediyorum yoksa bu kadar sonuç alamazdın.
son olarak nikel konusuna deginecegim. Belki forumdan diger arkadaşlarda yardımcı olur. nikel pahali bir malzeme ve ulaşamadım. yeni liralarda % 15 kadar nikel var. acaba bunu metalden ayrıştırmanın yolu var mıdır.
çok az oranda çinko var.Ergime ısısı 450 cıvarında sonra nikel var onunkisi yüksek 1200 uzeri en fazla bakır var ve ergıme derecesi 900 kusur. acaba 1100 derecede bekletsek nikel elde edebilirmiyiz. digerleri sıvılaşırmı?
teşekkürler.
-
arkadaşlar pota çeliğinden bahsediyoruz ama potanın nasıl yapıldıgını şahsen ben bilmiyorum. hafta sonu bir döküm atolyesinde idim. ustalar sfero dokum ve pik dokum yapıyorlardı ama onlar kullardıkları döküm kalıplarının 1500 lü derecelere dayanamıyacagını söylediler. potanın tam nasıl yapıldıgını ve içerigini bilmiyorlar.
bir süredir pota çeligi ile ilgileniyorum. ve belkide deneyecegim. acaba potanın nasıl yapıldıgını bilenimiz var mı ?
-
Merhaba,
Durukan pota biraz zor bir iş, kilden yapmayı deneyebilirsinya da ateş tuğlası yapmak için toz satılır bulabilirsen bunu da bir kalıp kullanarak imal edebilirsin, işe yarar ama internette de silisyum karbürlü potalar var senin işini görecek ölçülerde bulunabilir. önceki mesajındaki paralardaki nikeli damıtma işi mümkün değil, ayrışma olmaz alaşımlarda böyle. Bulabilirsen eski 25 kuruşlar saf nikeldi aranırsa bulunabilir. Aşağıya pota için link veriyorum iletişim kurup konuşmak lazım. Selamlar
Sefa
http://www.teknikmetalltd.com.tr/Pota.htm
-
sagol sefa,
zaten ayrıştırmanın maalesef mumkun olmadıgını bende ogrendım. döküm atolyelerinin kalıp için kullandıkları malzemeleri buldum. silicalı kum, vs vs. yada belkide direkt uretci ıle konuşmak lazım.
temel hedeflerim aradında kendi çeligimle silah yapmak var ama demirciliğin d sini bitirmeden o iş olmaz sanırım.
eski 25 kuruş larla ilgili tavsiyeye teşekkür ederim. çok işime yarar ama yeterince fazla sayıda bulunabilir mi ona bakmak lazım.
bu arada site uyudu sanırım....
durukan
-
arkadaşlar haftasonuna yetiştirmeye istedigim projemi sizlerle paylaşmak istiyorum. amacım duzgun motıfli bir şam çeligi yapmak oldugu için kaliteli çelik olarak ege çeligi muhtemel W-2, planya çeligi ( tam ne oldugunu bilmiyorum ama hss veya paslanmaz çelik degil, ve 1040 karbon çeligini kullandım. maalesef birleştirmelerin fotografını çekemedim. sonra kendi yaptıgım minik ejderi ateşledim. (benim fırın oluyor)
-
sonrasında bir tanesi 5 digeri 6 kattan oluşan barları daha once gökhanın anlattıgına benzer bir şekilde birleştirdim. bu aşama yapımın en hassas aşaması ve çok dikkat gerektiriyor. yalnız oldugum için bu aşamanın fotografıda maalesef yok. sonra 10 cm uzunluktaki plakaları ezerek uzattım. birbirine çok yakın boyda iki plakanın ocaktakı son halleri aşagıdaki gibiydi...
-
resmin detayları için özür dilerim. maalesef istenilen ölçülere göre ayarlamada zorluk çekiyorum. nasıl bir program kullanacagım konusunda da emin degilim.
-
Durukan bey çalışmalarınızı taktir ile takip ediyorum.
Bu konuları sizin kadar bende araştırdım. pota konusunda bir iki önerim var belki olur bilmiyorum açıkçası bende denemedim ama olabileceğini düşünüyorum.
Kilden pota yapmak için kil ve ateş tuğlası karışımı işe yarayabilir, ateş tuğlasını iyice ezip toz haline getirdikten sonra, kille karıştırarak bir pota yapılabilir diye düşünüyorum, tabi burada kullanılacak kil, sadece bağlayıcı olması acısından ve en az ne kadar kullanılabiliyorsa o miktarda olmalı diye düşünüyorum ama denemek lazım tabi. Birde bu karışımın bir kalıp içinde iyice sıkıştırılarak oluşturulması gerek sanırım sonrada iyice bir bekleme ve fırınlanmadan sonra işe yarayabilir.
yada en basitinden bir ateş tuğlasını oyarak yapılabilir.?
Ayrıca kiltaş diye bir firmanın ürettiği ısıya dayanıklı beton malzemeleri var, onlarda bir seçenek
Girafit pota ise bulması biraz zor, vakti zamanında kapalı çarşı etrafında kuyumcu malzemeleri satan yerlerde bol miktarda görmüştüm.acaba bu potaları kaç kere kullanma şansımız var o da ayrı bir konu.
Tabii burada beklide en kritik olay şu biz bunu günümüz teknolojisi ile çözmeye çalışıyoruz. Ama yapmak istediğimiz pota çeliği bundan 1000 yıl öncesinde yapılıyordu, yani benim gönlümden geçen gerçekten bir kil potada eski tarza bir eritme ocağında eski deri bir körük yardımı ile bu işlemi yapmak.
Her şey sırayla değil mi? İlk önce pota çeliğini yapmayı başarmak gerekli,...
-
Durukan bey bir konuyu daha hatırlatmakta yarar görüyorum pota çeliğinde kullanılacak olan malzemelerin içeriğini tam olarak bilmek gerekli. En azından sahip oldukları karbon oranlarını bilmek şart. Çünkü karışım sonunda ortaya çıkan çeliğin %1,5 ile % 2 aralığında olması gerekiyor.
Döküm demir ve saf demir karışımında kullanılan malzemeler ve karışım oranları dikkatli seçilmeli, ayrıca vanadyumun bu işlemde önemli rolü varmış, kullanılan malzemelerde vanadyum miktarı nedir, ve gerekiyorsa bu karışıma vanadyum da koymak gerekebilir. Onun temini de ayrı bir konu.
İçine konulan cam kırıklarından, yeşil yapraklara kadar pek çok incelikleri var. Ayrıca çeliği eritmekle de olay bitmiyor. Sonrasında bir süre tavlanması ve daha sonra işlenmesi gerekiyor.
Yani bunun damascus yapmaktan daha zor bir işlem olduğu aşikâr bir gerçek
-
orası kesin. zaten bu işler bir anda olmuyor. böyle olmasıda lazım. zamanla. ateş tuglası kullanıyorum ben fırınımda ve ocagımda. en kalıteli olanlardan birisini kullanıyorum ancak sınırı 1300 derece. bize 1500 dereceye yakın bir sıcaklık gerekiyor.
bir arkadaşımla konuşurken aklıma birkonu geldi. bildigimiz seramik malzemeler oldukca ateşe dayanıklı. dısına bir kat kil tabaka koyarak bu işi başarabilirmiyiz acaba. ne dersiniz.?
-
birleştirilen iki barın ilk gun son hallerının fotografını aşagıda veriyorum
-
seramik konusunda haklı olabilirsiniz, zaten ısı yalıtım işindede yüksek sıçaklıklara dayanımından dolayı seramik elyaf materyaller tercih ediliyor.
bildiğim kadarıyla bazı seramikler 1400 dereceye gibi yüksek sıcaklıklarda pişiriliyor,
durukan bey bu işler birazda deneme yanılma yöntemi ile oluyor.
bizim için en garantisi grafit pota sanırım. belki birkaç kez kullanılabilirde.
-
Durukan öncelikle kolay gelsin diyor ve tebrik ediyorum, sonuçları merakla bekliyoruz. Pota konusunda hazır potaları kullanmanı öneririm, diğer seçenekler büyük oranda zaman kaybına yol açacaktır, Gökhan beyin sözünü ettiği potada çeliği oluşturma yöntemi oldukça zor bir iş, içerisine konulacak katık elemanları, oranları, konulacak malzemenin saflığı vs vs içinden çıkılması çok zor bir prosesler bütünü. Bunları canınızı sıkmak için söylemiyorum sakın öyle algılamayın ama durum böyle. Benim düşünceme göre eğer potada bir alaşım yapılacaksa hazırda var olan ve içeriği belli olan malzemeleri kullanmak daha kolay ve daha hızlı sonuca götürecek bir yöntem. Burada nikele yoğunlaşmak daha doğru olur gibi geliyor. yine canınızı sıkmak istemem ama pota sonrasında elde ettiğiniz ürün sonuçta bir alaşım olacağına göre ve alaşımları oluşturan katık elemanlarının alaşımı oluşturan yapı içerisinde homojen bir dağılım göstereceğini bildiğimize göre böyle bir ürünü daha sonra dövüp asite attığınızda ortaya görsel anlamda sizi pek tatmin edecek bir sonuç çıkmayacaktır, öyle olsaydı crom vanadyumlu bir açık ağız anahtar alıp ( ki zaten sözettiğimiz katık elmanlarının hepsi bunlarda var) ısıtıp dövsek ve katlasak zaten böyle bir sonuca ulaşmış olurduk. Konuyu tartışabiliriz, en azından forum uyumamış olur:) selamlar
Sefa
-
Sefa bey sizde benim bir zamanlar düştüğüm hataya düşüyorsunuz, ilk önce dımışkı pota çeliği ve eski ustalar yazısını okumanızı tavsiye ederim çünkü sözünü ettiğimiz çeliğin içindeki desenlerin oluşması soğuma esnasında oluşan dentrit yapı yüzünden oluyor. Yani içine katılan crom veya nikel gibi bir madde yüzünden değil.
Hazır grafit pota kullanma konusunda haklısınız. yalnız konumuz dımışkı yapmak, yani bin yıldan çok daha uzun bir süre bu çeliği kil potalarda yapmışlar. Bizimde hedefimiz kil potada bu çeliği yapmak olmalı
Bizim bulmamız gerekenler
• kil potanın hazırlanışı ve kullanılan malzemeler
• içine konulan saf demirin türü
• içine konulan döküm demirin içeriği
• kullanılan ocak şekli
• kullanılan kömür
• içine konulan cam
• içine konulan yeşil yaprak
• eritme sonundaki potanın nasıl soğutulduğu
• elde edilen pota çeliğinin tavlanması
• işlenmesi ve su verme işlemleri
vb. gibi diğer teknik bilgiler.
Bizim ilk hedefimiz bu çeliği şimdiki teknoloji ile yapmayı başarmak.. ama eski ustaların bu çeliği nasıl yaptığını bilmeden bunu başarmamız da imkansız.
-
Gökhan bey öncelikle belirtmem gerekir ki kesinliği olmayan bir konuda ancak bir fikir yürütebilirsiniz, bu hatalıdır ya da değildir, konuştuğumuz konuda buna benzer bir konu zaten bu nedenle bende fikrimi söyledim. "Dımışkı pota çeliği ve eski ustalar" yazısını çok önceden okumuştum zaten o yazı da yine kesin bilgilerden oluşmuş bir yazı değil orada da yazar fikrini söylemiş tıpkı bizim gibi. Dentrit oluşumu dediğimiz olay aslında yapısal soğuma sonucu ortaya çıkan bir anlamda döküm kusurudur.
Elbette geleneksel yöntemlerle üretim yapmayı denemek mümkün ama günümüz koşullarında ne olduğu belli olmayan herhangi bir kaydı olmayan malzemeleri ve üretim yöntemini bulup biraraya getirip ortaya bir ürün çıkarmak çok zor.
Bizim bulmamız gerekenler
• kil potanın hazırlanışı ve kullanılan malzemeler
• içine konulan saf demirin türü
• içine konulan döküm demirin içeriği
• kullanılan ocak şekli
• kullanılan kömür
• içine konulan cam
• içine konulan yeşil yaprak
• eritme sonundaki potanın nasıl soğutulduğu
• elde edilen pota çeliğinin tavlanması
• işlenmesi ve su verme işlemleri
vb. gibi diğer teknik bilgiler.
örneğin yukarıda sıraladığınız maddelerin hiç biri konusunda emin değilsiniz olsanız bile o malzemelerin bir çoğunu bulmanız ( hele de bizim ülkemizin koşullarında ) neredeyse olanaksız. biz daha saf nikel konusunda eski 25 kuruşlardan yararlanmaktan bahsederken saf demiri yada vanadyumu !! nasıl elde edeceğinizi düşündünüzmü?
Herşeye rağmen umarım bu yöntemlerin hepsini bir araya getirerek ortaya bir şey çıkarırsanız ilk başta ben inanılmaz mutluluk duyarım. Selamlar
Sefa
-
Arkadaslar, site uyumuyor.. Ben bir amatör olarak bu isin imalatindan anliyan biri degilim, dolayisiyla bir katkida bulunamiyorum ama yazilarinizi heyecanla takip ediyorum. Bunu bilin istedim.
Burada yani Nürnberg´de gecen hafta büyük bir uluslararasi silah fuari vardi. Fuarda Hindistan, Pakistan, Japon ve Rus firmalari basta olmak üzere cok sayida firmanin gözalici güzellikte ve -eski formda- kiliclar ve bicaklar sergiledigini gördüm. Tabii ben imalattan anlamadigim icin adamlarin imalat ile ilgili söylediklerini öylesine dinledim. Sizin burada bahsettiginiz maddelerle ilgili pek cok terimi kullanarak aciklamalar yapiyorlardi.
Bizim Türk firmalari sadece atesli silahlar bölümünde katiliyorlardi. Şöyle Türk kilici, yatagan imal edipde bu fuarlara katilan bir Türk firmasi neden yok??
Bu isi bir becersek, burdaki fuarlara katilim icin destekde buluruz. Bundan sonra bu konuyla ilgili fuarlari takip edecegim ve sizlere daha detayli bilgileri ulastirmaya calisacagim.
Saygilarimla
Aydin Yüksel
-
Bu firmada cok ilginc ürünler vardi, belki ilginizi ceker.
http://www.bulatgrad.ru/stal.html
-
Sefa bey budan 4 yıl önce damascusun ne olduğunu bile bilmiyordum, araştırmamın asıl amacıda bilmediğimiz gerçeklere ulaşmaktır sanırım. Ben bunlar kesindir demiyorum ki wootz yapımı veya Polat veya dımışkı bunların hepsi farklı özelliğe sahip materyallerden yapılmış çeliklerdir. Her birinin içindeki maddeler farklı, kullanılan potaları farklı, eritildikleri ocaklar farklı olması çok doğal. Bu işlemde bir tek gerçek tarif yok ki.
Kimsenin itiraz edemeyeceği bir gerçek var ki o da şu, bu çelik
-kil potada,
-biri korbonca zengin diğeri demirce zengin iki farklı materyal ile,
-üzerine hava ile temasını engellemek ve curuf yapmasını azaltmak için cam konularak,
-içine yeşil yaprak konularak( ki yeşil yapraklar yanarken kabürazasyonu hızlandıran hidrojen çıkarır)
yapılan bir çelik türüdür.
her tarifte bu işlemler ve materyaller, ana hatları ile bu şekilde işleme tabi tutuluyormuş.
Örnek bir link;
http://www.dfoggknives.com/photogallery/wootzprocess_files/wootzprocesscontent.htm
Ben size bu bilgileri verirken kendim fikir yürütmüyorum, bu konuda gerçekten ciddi olarak araştırmalar yapmış, bilim dergilerinde yazıları olan kişilerin söyledikleri söylüyorum. Tüm bu yazıları ve araştırmaları olan bu ustaların ortak olarak durdukları noktalarda bence doğrudur.
iki tane örnek link veriyorum,
http://www.forging.org/FIERF/pdf/Damascus_Steel.pdf
http://www.tms.org/pubs/journals/JOM/9809/Verhoeven-9809.html
aslında bu işle alakalı birkaç usta daha var; ric furrer, greg t. Obach, achim vitz gibi.bu ustalarda wootz çeliğini yaparken yukarıda yazdığım ana hatlarıyla bu işlemleri yapıyorlarmış.
-
dentrid oluşumunun bir döküm kusuru olmasına gelince iyiki böyle bir kusur var ki o güzelim desenler oluşuyor ve dünyada yapılımış en sağlam kılıçlar bu kusurun sonucunda oluşmuş :)
Kullanılan maddelerin temini konusunda ise orası biraz sıkıntılı ama bulunamayacak diye bir şey yok. İçeriği kesin ve her zaman bulunabilecek maddeler burada da var.
alfred h pendray’ in tarifinde sorel ıron diyor. Bir tür pik demir türkiyede bunun dağıtıcısı olan bir firma var. Saf demir ise kimya malzemeleri satan birkaç sitede buldum cüzzi bir fiyata satılıyor. vanadyum’u satan yerlerde var ikitelli organize sanayide, dökümhanelere malzeme satıyorlar her çeşit döküm demirde var. Cam ve yeşil yaprakta bulunmayacak bir materyal değil. Pota olarakta grafit pota kullandığımızı varsaysak, ocak işide biraz uğraşla, seramik elyafından gaslı bir ocak yapabiliriz.
Olmayacak diye bir şey yok, Durukan beyinde fark ettiği gibi bu iş olmayacak bir iş değil, aslında biraz uğraş ve zamanla olmaması zor.
bizler belirli bir mesleği olan insanlarız ve hayatımızı devam ettirme noktasında yapabileceklerimiz kısıtlı. ciddi olarak bu işi yapan birileri olsa bunların bulunması ve yapılması daha kolay olurdu, aydın beyin bahsettiği şu fondan gelen para ile birşeyler yapılacaksa araştırılması gereken konulardan biride bu olmalı mesela.
-
Dikkat ettiyseniz ben olanaksız demedim, "zor" dedim, uğraşı gerektiriyor, benim bu cevaptan önceki cevabımda ele aldığım, yaklaşım tarzınıza dolaylı bir cevaptı, elbette ben de bir şeyleri söylerken veya yazarken emin olun ki önceden bunu okumadan ve irdelemeden yazmıyorum. pota önerim süreci hızlandırmak içindi, malzemeleri bulmaktaki zorluk vs ayrı konu .
Kısaca
"bizler belirli bir mesleği olan insanlarız ve hayatımızı devam ettirme noktasında yapabileceklerimiz kısıtlı. ciddi olarak bu işi yapan birileri olsa bunların bulunması ve yapılması daha kolay olurdu"
Bu sözünüze katılıyorum. Selamlar
-
Aydın, Gokhan ve Sefa beylere teşekkür ederim.
Geçtiğimiz hafta başında şam çeliği dovmeye başlamıstım. 3 gün geceleri calıştım ve hasta oldum. zaten biraz nezleyken saglıksız komur gazları bogazımı mahvetti diyebilirim. (:)) ama sonucta şam celigi yapım işlemlerini anladım sanırım. şu anda elimde 30 cm e 4 cm 33 kat bir çelik bar var ama hasta oldugum için şimdilik bekliyorum.
işim ardında yatan sır çok çalışmak ve bol bol denemek okumak araştırmak. buna hepiniz katılırsınız sanırım.
şu an için eski ustaların yaptıgı bıcakların kılıcların yakınından bıle geçemiyoruz. kaybettıgımız unuttugumuz bir şeyler var ve ne yazıkkı onları yeniden ogrenmek zorundayız.
çelik yapım işini oncelikle daha basıttınden ele almamız gerektigini düşünüyorum.
klasık kömur ocagında demirden çelik yapmak. bunun için katalan ocagı vs pek çok şey tanımlanmış ama temel işlem en altta hava girişinin oldugu bir sistem ve bir tabaka kömür bir tabaka demir veya demir tozu, bu belli bir dakika başına surekli yapılıyor. eger sistemi iyi tutturursanız esas erime noktasını demir-kömür yıgınının en oksidasyonun oldugu yerinin daha altında olusturursanız orada en sonunda bir yıgın çelik oluşuyor. yuksek sıcaklıkta eriyen ama yanmayan demirin içine yine alev kaynagı olan kömurun karbonu giriyor. (karburizasyon) sonucta çeşili büyüklükye bir yumak oluşuyor ama buda homojen degil. çeşitli yerleri daha yüksek oranda karbona sahip. hatta bununda bir hesaplama teknigi var. enine kesilen yumak içinin fotografı çekiliyor. ve dendrit oranları ve alanı hesaplanıyır. kabaca bilsemde işlemin içerigini bilmiyorum.
aşagıda verdigim linkte hernandes isimli bir ustanın kendi çeliginin yapması ve bunlardan da iki adet bıcak yapması adım adım anlatılıyor. mutlaka tavsiye ederim.
http://home.comcast.net/~jeshern/makingsteel.htm
benim tavsiyem ilk once daha kolay kurabilecegimiz kendi ocaklarımızda demirden çelik yapmak (gerekirse bunu analıze göndererek içerigine baktirabiliriz ) sonrada denemelerle nasıl sertleştırılecegine bakarız. hatta herkese uyarsa belli bir yerde toplanıp kendi çalıştayımızı yapmayı oneririm. belli tarihte sözleşip bunu gerçekleştirebiliriz.
ben türkiyede nikel, molibdenyum ve neobyum buldum. sırası ile kilosu 44 ytl, 200 dolar 180 dolar civarı. ayrıca nikelajcılarda artık iyice küçülmüş nikel bloklarıda var. urfada kilosunu 50 ytl ye satıyolar. 2000 dereceye dayanıklı küçük potalarıda 180 dolara satıyorlar. ama bunlar dokum için kullanılıyor.
zaten celigin içinde bunların oranları çok çok düşük. mesela niobyum vanadyum veya molibdenyum gibi granulleri küçültücü etki yapmakta. işin o kısmına gelince bir şekilde hallederiz ama alaşım çeliginden once eski usul çelik yapmak lazım . en kolayıda karbon çeligi ve kömür ocagı gibi geliyor bana.
yinede lafı uzatmadan eklemem gerekiyor. benim şahsi secimim oncelikle sıcak demircilik ve dovme celikten kılıc ve bıcak yapımı uzerine yogunlaşmak olacaktır sanırım. bu bir okul olsa idi 5-6 yılda ancak bitirilirdi .şahsen bendaha yeni başladıgımı düşünüyorum.
son olarak calıştıgım projeden bir kik fotograf eklemek isterim.
-
Durukan bey ilk önce geçmiş olsun diyorum, keşke buluşma imkanımız olsa da hem deneyerek hem de karşılıklı fikir alışverişi ile bu işleri daha detaylı konuşabilsek. Bazen anlatmak yerine görsel olarak göstermek daha iyi oluyor. En azından bu site vasıtasıyla birşeyler paylaşılıyor. Belki site yöneticileri vasıtasıyla bir gün grup olarak toplanabiliriz.
Durukan bey tavsiye ettiğiniz siteyi daha önce görmüştüm, tabi ki bu işle uğraşan herkesin hayalinde bu işler yatıyordur, yani sıfırdan bir çeliği oluşturmak sonrada ondan bir bıçak yapmak hem de her şeyi ile sana ait bir bıçak. El emeği göz nuru !!!
siz söyleyince aklıma takıldı.
Pota çeliğimde kullanılan iki materyal olan döküm demir ve normal demiri potada eritmek yerine katlama kaynatma yöntemi ile birleştirerek bir bıçak yapabilir miyiz?
Tabi buradaki kat sayısı ne kadar çok olursa o kadar iyi olur sanırım. Ayrıca normal demir yerine farklı bir çelikte kullanılabilir, böyle bir olasılıkta karbon seviyesi de yükselir ama bir yerde görmüştüm ustanın biri pota çeliği ile %2,4 karbon oranına sahip bıçaklar yapıyor.
Ayrıca döküm demir ısıtmadan sonraki dövme esnasında kolay kırılır diye aklımda kalmış ama,bu konuda fazla bir deneyimim yok, ne dersiniz dostlar böyle bir bıçak yüzü yapma olasılığı var mıdır?
-
Geçmiş olsun öncelikle. Forum bayağı hareketlenmiş.Kolay gelsin.İnşallah çalışmanızda başarılı sonuçlara ulaşırsınız. :)
-
"Pota çeliğimde kullanılan iki materyal olan döküm demir ve normal demiri potada eritmek yerine katlama kaynatma yöntemi ile birleştirerek bir bıçak yapabilir miyiz"
ben tam emğn olamadım. şu ana kadar takip ettigim her yerde katlama teknigi çelge uygulanıyor. ornegin japon kılıç sanatında veya modern damascusta....
yani muhtemelen henuz bizim fark etmedigimiz bir nedenden dolayı bu yapılmıyordur.
. bu akşam calışmalarımı bitirebildim. aşagıdaki 3 foto da bu akşamın fotoları. en nihayetinde 495 katlı bir çelik bar olustu. çok kısa surede ankaradaki arkadaşlarıma göstermek için bir bıcak yaptım. asite tabi tutarak desenleri olusturdum. ama ne yazık kı ferrik klorur yapacak zamanım yoktu. elimdeki nitrik asit ile yaptım. desenler ortaya çıktı. kontrast olusturacak nikel veya parlak bir çelik olmadıgı için tabakalar çok net olmadı ama sanırım bu hali ile orjinallerine daha çok benziyor.
-
Durukan mükemmel görünüyor elin kolun dert görmesin, tebrik ediyorum. Selamlar
-
teşekkür ederim. hepimizin eline koluna saglık. eninde sonunda bu işleri kıvıracagız ama hep beraber. yinede ben birlikte bir calışma yapmanın iyi olacagına inanıyorum.
-
eline sağlık durukan,
eminimki sonuçta böyle bir damascus elde etmek tüm uğraşlarını, yorulmanı, hastalığını unutturmuştur :)
-
Merhaba,
Hem Durukan'a hem de Gökhan beye aklıma takılan bir şeyi sormak istiyorum, benim damascus denemelerimin hepsinde en son ortaya çıkan kat sayısı çift çıkıyor ama Gökhan beyin yaptığı işlemde 243 kat, Durukanın yaptığı işlemde de 495 kat çıkmış, her ikisinde de sonuç tek sayı, acaba benim atladığım farklı bir işlem mi var. ( Durukan bu arada hastalanmışsın geçmiş olsun )
Sefa
-
hemen yola çıkmadan once cevap vereyim.
ben bir tanesi 5 digeri 6 kattan oluşan iki bar ile işe başladım. sonra bu iki barı ustuste koyarak 3 eşit parçaya böldüm ve kaynak ettim. 33 katlı olan barı uzattım. kendi üzerinde rulo yaparak 5 kat olusturdum. şimdi elimde 165 katlı bir parça olustu. en son onuda kendi üzerinde 3 e katladım ve uzattım. kendi uerinde katlayarak uzatmayı her bir parçayı kesip kaynak yaparak uzatmaya göre daha etkili ve garanti buldum. digerinin avantajı istenilen şekilde desen çalışabilmek olur. ama şimdilik desenlere ilgilenmiyorum.
sanırım cok kontrast metallerle ugraşılmıyorsa 500 kat bile fotografta tam belli olmuyor. bir yerde okumustum ideal katlama sayılarının alt ust limitleri vardı. onu hatırlayınca sizlerle paylaşacagım.
-
farklı bir katlama yöntemi uygulamışsın. Desenlerle ilgilenmiyorsan kontrastın çok da önemi yok önemli olan sertlik ve dayanım. yaptığın işlemde de sanırım her ikisi de olmuştur.
-
bende ilk başta 9 katlı bir kütük hazırlayarak işe başladım
9 x 3 = 27
27 x 3 = 81
81 x 3 = 243
tabii daha büyük bir damascus kütük ile çalışılıyorsa 4 yada 5'e bölerek kat sayısını arttırma şansımız da var.
aslında durukan beyin uyguladığı taktik çok daha akıllıca, bende genelde böyle çalışırım, iki farklı damascus kütük hazırlayıp bunları kaynattıktan sonra uzatıp bölerek elde etmek istediğiniz kat sayınını daha az işlemle başarmış olursunuz. böyle yaparak hem zamandan hemde ocakta iki kütükle birden çalışarak kömürden de tasarruf etmiş olursunuz. tabi burada kollara kuvvet demek gerek hele ben ve durukan bey gibi yanlız başınıza bu işlerle uğraşıyorsanız. :)
aşağıdaki resimde eskiden yaptığım bir bıçak için hazırlanmış 7'şer katlı iki kütük var.
-
Teşekkürler ben kombinasyonu merak etmiştim, şimdi oldu.
-
Selamlar,
öncelikle bu başlığa katıkada bulunan tüm demirci arkadaşlara teşekkür ederek söze başlamak isterim. Forumdaki paylaşımlarınızı ve çalışmalarınız büyük bir beğeni ve ilgi ile takip ediyorum. Türkiye'de polat elde etmek, dımışki yapmak üzerine böyle çalışmaların olduğuna ve gelişimine şahit olmak beni tarifsiz derecede mutlu ediyor. Var olun.
Maetalurji ve demircilik konusunda tamamen teorik ve bir kılıçseverin şifahi bilgisine sahip bir meraklı olarak müsaadenizle bilginize başvurmak istediğim sorularım var. İlki, gördüğüm kadarıyla birçok demirci arkadaşımız katlama tekniği ile çalışıyor. Bunun amacı nedir? bildiğim kadarı ile japon ustaların katlama yapmalarının sebebi nispeten düşük kaliteli bir çelik olan tamahagane çeliiğindeki kusurları bir nebze gidermek. Modern ustalar da yoğruk örüntü desenlerine ulaşmak amacıyla estetik amaçla bu yola başvuruyor. Buiki sebepten bir midir? yani çalıştığınız çelikler mi düşük karbon değerlerine sahip yoksa estetik midir bu seçimin amacı?
İkincisi, okuduğum bazı kaynaklarda Türk demircilerinin polat kılıç yumurtaları yanında tellerden de kılıç yaptığını okuduğumu hatırlıyorum. Binlerce farklı karbon yoğunluğuna sahip tel bir kıskaç ile tutturulup iyice burularak bireştiriliyor ve ocakta ısıtılıp dövülerek birleştirilipsonra da bundan kılıç yapılıyor. Bu konuda bildikleriniz nelerdir?Sahih bir bilgi midir ve demircilik ve matalürjik açıdan manası var mıdır böyle bir işlemin? Japonların katlama usulüne alternatif, türk usülü bir yoğruk örüntülü çelik yapma yolu olabilir mi acaba bu yöntem?
Üçüncüsü ise bir sorudan ziyade temenni; ürettiğiniz çelikleri ve yaptığınız bıçakları imrenerek izliyorum ve artık Türkiye'de Türk kılıcının amatör olarak da, hobi olarak da olsa yapılıyor olduğunu görmeye ne kadar yaklaştığımızdüşüncesinin heyecanıyla sabırsızlanıyorum. Ürettiğiniz güzel çelikleriden şöyle zarif bir Türk kılıç dövmeye ne zaman başlayacaksınız? Ne zaman forumumuzda ustaların eserlerini görmeye başlayacağız? :)
Cümleten Allah kolaylık versin
-
sancar bey,
Benim buradaki asıl amacımın nispeten iki farklı karbon seviyesine sahip çeliği katlama yöntemi ile kaynatmasını öğrenmek. benim için desen işi ikinci planda. Çünkü kaynak işini öğrenmeden desen oluşuma yoğunlaşmak yanlış olur kanısındayım. Zaten şöyle bir durum var makas çeliği ve planya çeliği tek başına bıçak yapılacak kadar karbona sahipler. Planya çeliğinin içeriği ve karbon miktarı ile makas çeliğinin karbon miktarı arasındaki o farktan dolayı desenler oluşuyor.
Telden kılıç olayını ise tahminen 12 yaşındayken duymuştum, ve ilk işim balya tellerini kaynatmaya çalışmak olmuştu. eskilerin dilinde böyle bir söylenti olduğu doğrudur. ama gerçeklik payı nedir tam bilemiyorum tabii, ama şu an çelik kablodan bıçak yapılabiliyorsa o devirde de buna benzer bir teknikle kılıç yapıldığını varsaymak yanlış olmaz.
Kılıç ve bıçak yapımına gelince, keşke zaman ve imkanlar konusunda daha rahat olabilsek. Tabi bu işin birde maddi boyutu var. İnşallah yaza bu işle ilgilenmeyi düşünüyorum , bir aksilik çıkmazsa güzel bir çalışma yapmayı çok isterim.
aşağıda ki resimde bir çelik halat denememin örneği var. tabi bu ilk ve son denemem oldu çünkü istediğim kalınlıkta bir çelik halatı bulmak nasip olmadı, bende çok arayamadım açıkçası.
-
sancar bey
ayrıca sadece planya çeliğinden yapılan bıçakların darbeler karşısında kırılma ihtimali daha yüksel oluyor. benim bir kaç kez başıma geldi su verdikten sonra meggenede sıkarken veya bıçağı sert bir ağaçta zorlarken yüzün elimde kaldığı olmuştur. güzel yüz tutar, keskin olur ama hiç esnek değildir.
böyle bir çeliği makas çeliği gibi esnek bir çelikle birleştirerek kırılma olasılığınıda azaltmış, hem sert hemde esnek bir malzeme elde etmiş oluyoruz.
-
kişisel olarak benim denemelerimin temel motıvasyonu tek başına bu denli kaliteli çeligi bulamamıs olmamdı. sonrasında bu işin derinindki sanatı fark ettim ve batılıların (avrupa ve amerika) çelikteki bazı motiflere turk burgusu vs derken bundan bizlerin bihaber olmasına tepki duydum. bizim olanın koruyuculugunu yapmışlardı.
şam çeliği yapma hayali beni oylesine kaptıki neden oldugunu bile sorgulamadım. ancak geçmişte efsaneleşen bir çelik vardı. uzun yıllar kaybolduktan sonra 1980 lerde yeniden fark edilmişti. ve bize aitti.
-
kablodan damascus pek çok yerde bende gördum ama eskiden bunun oldugunu zannetmiyorum. anglosakson tarihinde bu teknik kullanılmış ama onlarda ince uzun celik demetler birleştirilmiş. telden oldukça alın ana gövdeden ınce parçalar.
bu arada gokhan bey fotodaki telin özelligi nedir. ben içi kendirsiz olanını bulamıyorum. daha kalınını istersen uz teli bir birbirine burarak yapılabilecegine eminim.
-
Geçmişte yapılan işlemlerin daha çok savaş yeteneğini yükseltmek amacıyla yapıldığını sanıyorum, çelikte yapılan laminasyon ya da diğer bir deyişle katlama ( ocak kaynağı ) olsa olsa esnek bir çelik elde etmek amacıyla yapılmış olabilir. Şimdilerde çelik halattan kesici alet yapanlar var ama o dönemde çelik halatı yapmak zaten başlı başına bir devrim olurdu bu nedenle şimdiki bildiğimiz halatlardan olduğunu sanmıyorum ne olduğu konusunda da bir fikrim yok açıkçası :-\. Günümüzde kaliteli çelik bulmak çok kolay istediğiniz karbon miktarına sahip, istediğiniz alaşımda çeliğe ulaşabilirsiniz bu nedenle kişisel olarak benim daha kaliteli çelik üretmek gibi bir yaklaşımım yok, daha açık bir deyişle bu yöntemleri günümüzde kullanarak belki sadece bir nostaljiyi gerçekleştirebiliriz ( hatta yapabiliyor olmamız da gerekiyor belki) ama günümüzde kullanılan çeliklerden daha kaliteli bir çeliğe ulaşabileceğimizi düşünmüyorum, bu sözlerden denenmesine gerek yok anlamı çıkarmayın lütfen. Ülke olarak biz de dünyada üretilen kalite çeliklerden büyük bir kısmını üretebiliyoruz.
Benim uğraşılarımın temelinde Damascus çeliğindeki estetik yatıyor, ve işin yapılması sırasında demirle helvet olmanın yarattığı inanılmaz duygu :) Kılıç elbette yapılabilir ama belki bir- iki tane, bıçak yapmaktan çok daha zor değil bu forum bunu yapacaktır zaten baksanıza iş oraya doğru son hızla gidiyor :). selamlar
-
inşallah sefa bey,
aslında bizlerin yaptıkları kadar bu işi yapmak isteyenlerede yol gösterebiliyorsak ne mutlu bizlere.
durukan bey, çelik halatı kaynak yapmak daha kolay, teller ince olduğu için hemen ısınıyor. benim burda kullandığım halat öyle çok özel bir halat değildi, dediğiniz gibi içinde ip ve benzeri elemanlar olmayan ince bir çeki halatıydı. açıkçası pekte hoşuma gitmedi. öyle çok güzel bir çelik çıkmadı ortaya, desende iyi değildi.
yalnız sizin de dediğiniz gibi tel burmak benimde aklıma geldi, şu çelik yay yapımında kullanılan teller çok makul göründü gözüme ama henüz fırsatım olmadı. açıkçası o işe gelene kadar aklımda yapmayı düşündüğüm bi yığın iş var ;)
-
foruma daha önce resimlerini koyduğum ama kabzasını ve son işçiliğini bitiremediğim damascus bıçak nihayet bugün bitti. sap kısmında kullandığım ağaç sapelli, yüzeyde son yaptığım iş, sırasıyla 400-600-800-1000-1200-1500 numara su zımparası, zımparalama işlemi ardından keçe ve polisaj parlatma, son olarak ferrik klorür içinde 3 saat bekletme. Sap kısmında parlatma amacıyla sırasıyla 150-220-320-400-600 zımpara son olarak gomalak cila. Bir tane örnek resim aşağıya ekliyorum, orijinal boyuttaki resimleri de merak eden arkadaşlar aşağıdaki verdiğim linklere bakabilirler. Selamlar
Sefa
(link aşağıda)
http://yfrog.com/57s7302609j
http://yfrog.com/5ls7302628j
http://yfrog.com/57s7302630j
http://yfrog.com/0ps7302631j
http://yfrog.com/20s7302633j
http://yfrog.com/5rs7302635j
-
Sefa Bey, yürekten kutlarım, gerçekten çok güzel bir çalışma olmuş. Daha ileri seviyedeki formlardan örnekler bekliyoruz artık sizden.. ;)
Henüz kesinleşmediği için buraya yazamıyorum, ama önümüzdeki günlerde konumuzla ilgili çok güzel gelişmeler olacak gibi. Bunda bu forumun ortaya çıkardığı sinerjinin de büyük payı olduğunu düşünüyorum. Hem bizzat ateşin başında çalışan arkadaşların görüş alışverişleri, hem de diğer arkadaşların yapılan bu çalışmalara yönelik takdir ve teşvikleri çok önemli; bu forum en azından bu anlamda iyi bir başlangıç yaptı bence.
Şahsen Durukan Bey'in "çalıştay" önerisini de çok önemsiyorum. Bence de, mutlaka belirli aralıklarla bir araya geleceğimiz organizasyonlar yapmalıyız. Bu amaçla, Cebehane'mize bir işlik kazandırmak için uğraş veriyorum. Umarım bu konuda da size yakın zamanda bir müjde verebilirim.
Sürprizi bozacağım, ama tam da bu konuyla ilgili olduğu için paylaşmak istedim; pota çeliği konusundaki çalışmalarıyla bu alanda söz sahibi olan büyük usta Richard Furrer bizim için çok güzel bir makale hazırlıyor. Son görüşmemizde, çabamızı takdir ile bize elinden geldiğince yardım edeceğini belirtti. Dahası, şayet ilgi olursa, Türkiye'ye gelip ders verebileceğini de ekledi ki, bence bu bile bir işliğimiz olmasını zorunlu hale getiriyor.
Sanırım artık daha bir organize olmamızın zamanı geliyor (bu konuda Kemankeş dostlarımız önümüzde çok güzel bir örnek olarak duruyorlar) ama bu, ayrı bir mesajın konusu; fikri, önerisi olanlar lütfen bana yazsınlar.
Yoğruk örüntü konusuyla ilgili küçük bir not; çelik kablo ile çalışan ustalar, desenlerin daha belirgin olması için öncelikle kalın telli kablo kullanılmasını öneriyorlar. Ayrıca, kablonun çözülerek, içerisindeki bazı tellerin nikel tellerle değiştirilip yeniden sarılması ve sonra dövülmesi de görsel etkiyi artırmak için sıkça kullanılan bir yöntem.
-
Sefa bey elinize sağlık, bıçağın sapını da yaparak işe son noktayı koymuş oldunuz. ;)
Kayahan bey tebrik ederim, bu çok güzel bir haber. Makaleyi heyecanla bekliyorum.
İnşallah Ric Furrer’da Türkiye ye gelir. Bu hem bizim için hem de bu işle ilgilenen herkesi yakından ilgilendiren bir haber.
-
birilerinin istanbuldan,birilerinin antalyadan ve şanlıurfadan hemen hemen yakın zamanlarda bu işe başlamaları veya ilerlemeleri garip bir rastlantı sanırım. ama gerçek şu ki bizlerinde dar zamanlarda birlikten kuvvet dogar mantıı ile birleşmemiz e birbirimize destek olmamız lazım. bunun en iyi orneklerinden birine japonyada rastlanmıstır. ikinci dunya savası oncesi 5 tane olan kılıc okulları savas sırasında amerikan uygulamaları nedeni ile bilenlerin olmesl olmeyenlerinde tecri edilmesi uzaklaştırılması gibi sebeplerle 1950 lerde japonlar okulları birleştirme ve seffaflaştırma kararı almıslardır. bu esnada bir koseye cekilmiş eski ustalar bulunmus ve ınsanlar birbirleri ile beraber çalışmışlardır. sonuc olarak tarihin en ustun kılıçlarından bazıları son 50 yılın urunudur.
forum arkadaşları olarak bizlerde birbirimize destek olmalıyız. malzeme bulunmasaından tutunda diğer konularda da...
çalıştay onerisine gelince
1 onceden yer belli olur.( ocak çekiç ors gibi temel ihtiyacların oldugu veya olusturulabilecegi bir yer olur. )
2 konu onceden belli olur. ( temel demircilik bıcakcılık olabiecegi gibi gündemimizi msgul eden celik yapımı, potada celik eritmek veya katalan ocagında demirden celik yapmak da olabilir.
3 kısa sure için hem tanışmş hemde beraber çalışmış oluruz. dahazı notlar tutulur bunlar el altında dosyalanır. gelecek alısmalar planlanır.
çok çok erken ama belki ilerde ABS gibi yani amerika bıcak yapımcııgı birligi gibi bir topluluk olusturulur.
türkiyede yeniden ozel yapım bıcakcılık başlar. kalıtesiz seri uretimler yerine kalıteli ozel uretimler de kendi yerini bulur.
bunun için ayrı bir forum sayfasının acılması mevcut sayfanın üretim ile sınırlı tutulmasını oneririm.
Not: bugun Bora bıcaklarına gidip daha onceden telefonda konustugum ustası ıle tanıstım. şam celiği olanlar ıle diger dövme bıcaklarımı gözden gecirdik ve bekledigimden daha yakın bir ılgi gördum. onunlada konustugumuz konu dovme bıcak yapımının bambaşka bir disiplin oldugu ve çok da bilinmedigi idi. bende merak ettim cevrenizde dövme teknikle bıcak yapan ınsanlar var mıdıır. yoksa bizler gercekten oldukca az sayıda bir toplulukmuyuz. tüm forum uyelerinin göruslerını bekliyorum.
-
Mesajın beni biraz şaşırttı durukan. çünkü bundan yaklaşık 4 yıl önce bıçak yapımı ile ilgili bilgi almak için bora bıçaklarının sahibi Mehmet Emin BORA ile irtibata geçmiştim, o da beni el yapımı bıçak konusunda daha bilgili olan Ali KOZANOĞLU’na yönlendirdi. Şu an her ikisi de http://www.arpacik.net/ adresinde yazılar yazıyorlar. Avcılıkla ilgilenenlere tavsiye ederim.
Bende damascus çeliği ali amcamın yardımları ile bundan 3 sene önce başardım, ve o zamandan beri bu konuda hem denemeler yapıyorum hem de bıçak yapımını araştırıyorum. kimse tek başına bir şey başaramaz bu yüzden bilginin paylaşımı noktasında elimden geleni yapmaya hazırım. ;)
Durukan benim bildiğim dövme çelikle bıçak yapan birkaç usta var ama hiçbirini gidip görmedim, yalnız onlarında damascus olayından haberleri olduğunu hiç sanmıyorum,.ayrıca aynı tip bıçağı aynı çelikle ve her seferinde aynı işlemler ile yaptıklarını düşünüyorum. Yani bir nevi ezbere yapıyormuş gibi yani. Bize verecekleri bilgiler çok önemli tabi ama, eski ustaların bilgisinden geri ne kaldı bilinmez.
???
-
Arkadaslar yazilarinizi büyük bir heyecan ile takip ediyorum. Nerdeyse ocak karsisinda imalata gecilecekmis gibi güzel bir hava var.
Benim, bu konuda bilgim olmamakla birlikte, hep, acaba biryerlerde bu isi bilen birileri varmi diye düsünmüsümdür. Belki Kahramanmaras carsisinda, belki Bursa´da, belki Anadolunun bir baska kösesinde birileri vardir belki. Bu nedenle sizlerin bu girisimini cok degerli bulmakla beraber, bu arastirmayi yani kim var kim yokun arastirilmasini önemli buluyorum. Belki cokca yol almis birileri vardir. Mesela, Denizlide siparisle yatagan imal eden ustalar oldugunu duymustum.
Ben bu sitenin, konuyla ilgilenenler tarafindan bilinmesi icin, birseyler yapilmasini öneriyorum. Su an googlede yatagan yada Türk kilici yazdigimizda Cebehane cok sonralari yer aliyor. ilk sirada cikmali. Bunun bazi yollari oldugunu bilenler var saniyorum. Belki iyi bir reklam yada basinda bir haberle, konunun bilmedigimiz isimleride burada yerini almis olur ve tam bir baslangica gecilebilir.
Dedigim gibi bunlar bilgim olmaksizin, aklimdan gecenler yani sadece sesli düsündüm. Belkide kimseler yok ve sadece bu topluluk, milim milim irdeliyerek bu isi kendileri gerceklestirecek, günü geldigindede bu baslangicin hakli gururunu yasayacaklar. Baksaniza Kayahan bey dünyanin önemli ustalariyla irtibatta ve bize güzel haberler iletiyor. Calismalarinizda yürekten basarilar diliyorum.
Saygilarimla
Aydin Yüksel
-
Aydın bey, iki hafta önce köydeydim, ve ilk işim tamirhaneye gidip bir bıçak yapmak oldu.
yalnız fotoğraf makinasının pilleri bittiği için bu işin yapım aşamalarını sizlere sunamadım. İnşallah bir daha ki sefere.
Elimizden geldiği kadar bu işleri araştırmalı ve bu konularda denemeler yapmamız gerektiğini düşünüyorum. sizlerinde desteği ile istediğimiz noktaya yavaş yavaş geleceğimize eminim. :)
konumuzla alakalı olmasada ilginizi çekebileceğini düşündüğüm için fotoğraf ekliyorum
Gökhan BAKLA.
-
Öncelikle, Gökhan bey elinize sağlık gerçekten çok güzel bir bıçak yapmışsınız. formu özellkle çok zarif.
Dövme çelikle bıçak yapmak iki tarzda sürdürülüyor bildiğim kadarıyla. İlki, forumumzdaki ustalar gibi Türk bıçak ve kılıç yapıcılığı konusunda bilinçli, malzeme ve form olarak bilgili, matalürjiye ve türk kesici silahlarının tarihi gelişimine hakim vefakat hayatını bu işten kazanmayan ve zevk için sürdüren bıçak ustaları, diğeri ise Anadolu'nun çeşitli yerlerinde geleneksel olarak usta-çırak ilişkisi içinde bıçak üreten, lakin birçok bilgisi şifahi ve görgü zaviyesinde olan, form ve malzeme açısından eksikleri olan ustalar. Mesela K.Maraş'ta bir ucundan bir ucuna çekiç sesiyle inleyenkocaman bir bıçakçılar çarşısının varlığına ben şahit oldum. onlarca dükkanda körüklü kömür ocağında ihtiyar ustalar bin yıldır olduğu usullerle bıaklar üretiyorlardı. Lakin ne polatın veya dımışki'nın ne olduğundan haberleri vardı, ne de geleneksel kama, hançer, kılıç ve yatağan formlarını ve yapım tekniklerini biliyorlardı. Benzerine Bursa'da, Konya'ya bağlı Toros dağlarındaki Türkmen köylerinde şahit oldum. Sürmene'de, Çanakkale'de, Yatağan'da ve daha birçok yerde benzer şeraitin varlığını duyuyorum.
Zannımca Türk kesici silah yapıcılığının gelişmesi ve tekrar bütünleşerek tarihi devamlılıkla bağlantılanabilmesinin yolu bu iki ucun gelişerek ortada biraraya gelmesidir. Yani şifahi olarak gelişen ama zaman içinde bilgi ve teknik olarak eksilen pratik gelenekle, bilinçli, teknik ve teorik ilme sahip, tarihi ve kültürel gelişime hakim sizler gibi akademik zaviyeden bakan meraklıların biraraya gelmesi, iki tarafın birbiri ile bilgi paylaşması lazımdır. Böylece yapbozun parçaları biraraya gelebilir. Eminim şifahi gelenek içinde yaşlı ustların babalarından dedelerinden duyduğu ne sırlar da çıkacaktır ortaya. Bu adeta bir arkeolojik kazı çalışması gibi düşünülmeli. diğer yanda tarihi kaynaklarımızın birçoğu çevrilmemiş veçevrilenlerin de birçoğu silah sanatı zaviyesinden araştırılmamış durumda.
Böyle bir çalışmanın sistemli ve akademik olarak nasıl yapılabileceği çok önemli bir konu. Japonya'dan örnek verilmiş. Ben de konu dışı bir örnek verirsem: Geleneksel Türk Resim Sanatı 20.yüzyıl ortalarına gelindiğinde tamamen ortadan kalkmış gibiydi. Lakin bir tek kişinin,Prof.Süheyl Ünver'in tek başına yaptığı çalışmalar ve kurduğu atölye sayesinde adetayeniden doğduve burdan yetişen öğrenciler Akademi'nin Geleneksel El Sanatları bölümünün kurucuları oldular. Günümüzde ise Türk Tasvir ve Tezhip sanatı neredeyse Osmanlı döneminde olduğu kadar canlı. Buna örneğe nazaran Türk bıçakçılığı her ne kadar bir çok darbe aldıysa da 20.yüzyıl başındaki minyatür sanatına göre çok daha canlı durumda sayılır. Bugün hala yaşayan ve devlet sanatçısı ünvanına sahip Abdülkadir Sür, Yılmaz Emen gibi kılıç ustaları dahi mevcut. Anadolu'da her nek adar eksik olsa da yaşayan bir gelenek var;Türk dünyasında bunun çok daha güçlü olarak var olduğunu da duyuyoruz. Sadece sistemli bir bilgi birikimi ve bunun bilinçli bir değerlendirilmesine ihtiyaç duyulmakta. Forumumuz bunun ilk adımıdır. Burada başlayan ilk kıvılcımın zamanla bir yangın halini alacağına ben şüphe duymuyorum.
-
"Mesajın beni biraz şaşırttı durukan. çünkü bundan yaklaşık 4 yıl önce bıçak yapımı ile ilgili bilgi almak için bora bıçaklarının sahibi Mehmet Emin BORA ile irtibata geçmiştim, o da beni el yapımı bıçak konusunda daha bilgili olan Ali KOZANOĞLU’na yönlendirdi. Şu an her ikisi de http://www.arpacik.net/ adresinde yazılar yazıyorlar. Avcılıkla ilgilenenlere tavsiye ederim."
oncelikle son yaptıgın bıcak için ellerine bilegine saglık. gayet guzel olmus. ıntegral yapısı çok şık. gerçi ben genelde rıcasso hattı olan bıcakları begeniyorum ama namludan sapa geçiş bıcagında gayet net ve guzel durmus. su verme işlemini yaptın mı? oldu mu? sence sertligi ne kadardır. celik olarak ne kullandın. bunlar benim merak ettigim konular. sap iin hangi agacı kullandın, renk ve dokusuu bana ceviz gibi geldi ama emin olamadım. sonrasında vernik veya cila kullandıysan bunlarıda yaz.. ayrıca full tang yani uzun sap sırtında yaptıgın ege celışmalarıda cok güzel olmus. sır bununla ilgilenen insanlarda var .
sonucta eline saglık. ben begendim.
su BORA bıcakcılıgı konusna deginecek olursak ben direkt usta ile konustum. firma sahipleri ile degil. ustas çok yetenekli ve mutevazı bir adam. elindeki imkanlar daha iyi olsa dunya ile yarısır ama seri imalat bir anlamda işciligin de sonu oluyor ve ben bora bıcaklarından çok daha kaliteli işçilik bekliyorum dogrusu. kısmet olursaa yarın veraber çalışacagız usta ıle. bakalım neler olacak. çalışmaya devam gokhan. beraber :)
-
Durmak yok Durukan, devam… ;)
Her şey için teşekkür ederim, bir gün içinde bitirmek zorunda olmasaydım daha güzel işlerde çıkartabilirdim de, zaman konusunda yapabileceğim bir şey yok,
Durukan’nın sorularına gelince bu çeliğin tam içeriğini bilmiyorum babam getirmişti, uzun zamandır duruyordu körüğün kenarında kısmet bu zamanaymış, yuvarlak paslanmaz çelik bir mildi.
Su verme işlemi tabi ki yaptım, önce yağda ilk tavlamayı verdim ve sonra eğe ile sertliğine baktım, Yeterli sertliğe ulaştığını düşündüğüm için ikinci bir tavlama işlemine gerek görmedim.
Sap kısmında Durukan’ında tahmin ettiğin gibi ceviz kullandım ve sap kısmına henüz bir şey sürmedim, aslında doğal kalmasından yanayım ye neyse..
Dostum Durukan, ben bıçak yapmadan önce, yapacağım bıçağın resmini çiziyorum ve mümkün olduğu kadar ona sadık kalarak işimi bitirmeye çalışıyorum ve emin olabilirsin ki bu bıçak işe başlamadan önce çizdiğim resmin aynısıdır.
Aslında bunlarda ayrı bir konu değil mi? Bıçak yapım teknikleri olarak belki daha ilerleyen zamanlarda daha ayrıntılı tartışırız. ;)
-
Elinize sağlık Gökhan Bey, gerçekten çok güzel bir bıçak olmuş. Ben formu da çok özgün buldum; vurgulu bir "ricasso" nun olmayışı bence daha bir "bizden" yapmış bu formu...
Bu arada, "Dımışki Yapmak" başlığının altında devam edip gidiyoruz; farklı konular için farklı başlıklar açarsak ileride takibi daha kolay diye düşünüyorum. ;)
-
Gökhan bey elinize sağlık, yaptığınız bıçak çok estetik görünüyor, temiz ve duru bir işçilik... tebrik ediyorum.
-
Model olarak belki bilgi edinebilecegimiz bir site. Gereksiz ise silebilirsiniz.
http://www.bladeforums.com/forums/showthread.php?t=572572